उलगडा
शब्दाने माजवले काहूर.. या देहात बाटल्यावर
उलगडले अस्तित्व.. मरणाने 'ना' म्हटल्यावर
या झोपडीत ओसांडतो.. आनंद किरणासंगे
का मोडावा अर्धा डाव.. हा संसार थाटल्यावर
वादळ शमले कधीचे.. तरी मनी उसंत नाही
झाला मनाचा कोंडमारा.. हे हृदय दाटल्यावर
उडण्याची उर्मी भारी.. या निळ्याशार गगनी
पक्ष्यांनी थांबविली शर्थ.. हे पंख छाटल्यावर
पिल्ले मुसमुसले अन्.. झाल्यात वेगळ्या वाटा
हुंदका झाला रे कोरडा.. हा पान्हा आटल्यावर
मी पुरता संपवा म्हणून.. झालेत वार कैक
किती टाचावे नाते.. हे आभाळ फाटल्यावर
आशाही हवेत विरल्या.. स्वप्नेही झालीत बेरंगी
भेटूया पुढच्या जन्मी... या मनात वाटल्यावर
© कमलेश सोनकुसळे
७५८८६९१३७२